Geoxydeerd verwijst naar een proces waarbij wijn in contact komt met zuurstof, wat leidt tot oxidatieve veranderingen in de smaak en geur. Dit fenomeen kan zowel gewenst als ongewenst zijn, afhankelijk van de stijl van de wijn. Bij bepaalde oxidatieve wijnen, zoals sommige Sherry’s uit Jerez, kan de blootstelling aan zuurstof bijdragen aan complexiteit en diepte, terwijl in andere gevallen, zoals bij verse witte wijnen uit de Loire, oxidatie leidt tot ongewenste aroma’s en een verminderde kwaliteit.
Wijnen uit verschillende regio’s en druivenrassen kunnen verschillende niveaus van geoxydeerdheid vertonen. Bijvoorbeeld, een oudere Chardonnay uit Burgondië kan geoxydeerd smaken met tonen van noten en karamel, wat als aantrekkelijk wordt gezien. Daarentegen kan een Sauvignon Blanc uit Nieuw-Zeeland, die meer frisheid behoort te hebben, als defect worden ervaren wanneer deze te veel is blootgesteld aan zuurstof, waardoor het zijn levendige fruitaroma verliest.
In het geval van rode wijnen, zoals Rioja uit Spanje, kunnen architectonische oxidatieve processen deel uitmaken van de veroudering in eiken vaten, wat leidt tot een ontwikkelde, maar gecontroleerde geoxydeerdheid. Wanneer geoxydeerde wijnen goed gemaakt zijn, bieden ze een rijke en gelaagde smaakervaring die door veel wijnliefhebbers gewaardeerd wordt. Desondanks is het belangrijk dat wijnproducenten de balans tussen oxidatie en versheid bewaken om de kwaliteit van hun wijn te waarborgen.